.......en toen kwam de zaterdag

Zaterdag, normaal een dag van lekker uitslapen, kopje koffie en een broodje op je gemak. Maar niet hier. Ook vandaag was het weer 6 uur appel. We gaan er weer voor, wetend dat we nog maar 2 dagen te gaan hebben. Wat is dat toch hier............je wilt wel naar huis....maar je wilt ook niet weg. Ik ben nog lang niet aan het afscheid toe, maar voel wel dat het dichterbij komt. Er wordt al gepraat over de komende vlucht, het afscheid, het feest dat nog moet gaan komen. Zaterdagavond is het nl. feestavond, een heel spektakel met muziek van alle nationaliteiten en dans. We zullen het gaan meemaken:) :)

We maken onze ronde over het kamp met de ontbijtjes, de koppies die om het hoekje van de deur komen, worden steeds slaperiger. Hoe lukt het ze toch om zo lang te slapen als je met 4, 5,  6 of wel 10 kinderen in 1 cabin slaapt van ca. 4 bij 3? Heb bewondering voor ze, dat ze dit aankunnen. 

we gaan met de kinderen buiten spelen en hebben de hoepels erbij gepakt. Dat vinden de meesten prachtig en ze moeten hard lachen als jij het niet kunt.
een vader (van 114 kg, zegt hij zelf) gaat hard aan het oefenen met de hoepel en ja, warempel na een kwartiertje blijft de hoepel een poosje rond zijn behoorlijke buik hangen. Hij is supertrots op zichzelf en roept, look, look. Aandoenlijk om te zien.

's midags gaat Ruud met een paar mannen de gemaakte banken en tafel van pellets een lik verf geven.
wij gaan even een wasje draaien, want de wasmand puilt uit (zelfs de was van het vorige team, moet nog worden gedaan). We zijn zo druk dat we daar niet eens aan toegekomen zijn. 
Er is een voetbalwedstrijd en ook daar gaan mensen naar toe en vanavond gaan de koks uit het team van vrijwilligers van KT voor ons koken. Ellen en Tine gaan met hen de inkopen doen.

om 4 uur is de barbershop weer open en dan zijn we ook wel blij dat we de yurt om 6 uur dicht kunnen doen.
We gaan naar Nikos en Katharina, want daar wordt het eten voor ons gekookt.  Het is heerlijk, lekker vlees, gekruide rijst en nog meer heerlijk eten waarvan ik de naam niet weet. Iedere vrijwillige bewoner van KT wordt bij name genoemd en er wordt voor iedereen geklapt. Wat geweldig om dit met elkaar te doen en gebruikt te maken van elkaar talenten en gaven. Voor mijn gevoel vormen we met elkaar 1 grote familie, waar ras, religie of kleur wegvalt. Hier heerst vrede.

Tot zover..........de rest volgt morgen. We gaan nu slapen, morgen wacht de terugreis. Nederland wordt weer verrijkt met verrijkte mensen.