Molyvos en de dirtroad

Molyvos is een verhaal apart. Dit verhaal moet niet ergens tussen 'gepropt' worden, het is meer dan de (treurige) moeite waard om verteld te worden.
In Molyvos, een plaatsje hoog in de bergen is de lifejacketgraveyard. Een vuilnisstortplaats waar alle gebruikte zwemvesten zijn gedumpt. 
Er liggen er minstens een half miljoen. Een aantal zijn kapot gesneden om te laten zien, wat de inhoud is. Schuimrubber!! de meeste gemaakt in Turkije en voor heel veel geld verkocht aan mensen op de vlucht. Deze mensen hebben de lifejackets gekocht met het idee dat ze hiermee gered zouden kunnen worden. De vluchtelingen kwamen uit Syrie en andere landen en waren al via Turkije bij de Turkse kust aangekomen. Ze konden Lesbos (het beloofde land) zien liggen. Maar een paar kilometer.

Het verhaal dat we hoorden was, dat een gezin een aantal dagen in een bos in Turkije heeft gezeten, wachtend tot ze met een bootje mee konden  naar Lesbos. De mensen hadden koffers met hun eigen spullen mee. Toen ze eindelijk aan boord mochten, werden de koffers weg gegooid, zodat er meer mensen in de boot zouden kunnen. Er werd gezegd dat er voldoende brandstof in de boot zat om de overkant te halen, maar halverwege de oversteek viel de motor uit, brandstof op. De koffers die er nog waren werden overboord gegooid en de mensen probeerden te roeien. Uren later kwamen ze aan wal. Nat en ziek, opgepikt door de politie en direct naar Moria gebracht.

Er kwamen tot een tijd geleden iedere dag bootjes aan. Velen hebben de tocht overleefd, velen zijn verdronken. Alle zwemvesten op de graveyard vertellen een verhaal. was ie van een man of een vrouw? heeft diegene het overleefd en waar is die persoon nu? Of is deze man of vrouw verdronken? Er liggen zelfs zwembandjes voor kinderen!! Wat hebben ze gedacht.....we redden dit wel? Wat is dit een verdrietige plek. Wat zijn het voor mensen dat ze gezinnen op de vlucht voor oorlog en geweld, met droge ogen een lifejacket hebben verkocht voor wel 1100 dollar per stuk, waarvan ze wisten dat ze fake waren. Dat ze geen redding zouden brengen maar verdrinking. Waar zijn mensen toe in staat?? Onbegrijpelijk, onwerkelijk en weerzinwekkend.

De bootjes waarmee de mensen aankwamen, werden kapot gesneden, zodat ze niet opnieuw konden worden ingezet als vluchtbootje.

Dit verhaal moet verteld worden, want niemand echt niemand stuurt zijn of haar gezin dit bizarre avontuur in zonder enorm, enorm wanhopig te zijn.

Tussen Molyvos en Eftalou is een zeer grillige kustlijn en daar strandden alle bootjes. Als mensen konden lopen moesten ze gaan lopen, de Dirtroad af (naar Moria 70 kilometer verderop). Deze weg, een zeer gevaarlijke, onherbergzame, steile en dalende bergweg, moesten ze lopen. Ongelooflijk dat dit gebeurd is. Wij deden er met de auto wel anderhalf uur over. Het was per auto al een bizar avontuur, laat staan lopend, Er hebben heel veel hulpverleners vluchtelingen opgevangen en uit het water gered. Wat een helden.

Toch vind ik persoonlijk de vluchtelingen de grootste helden. Dat ze dit allemaal doorstaan hebben om uiteindelijk op :Lesbos 'vast' te zitten. 

We hopen en bidden, zeker nu we ze in levende lijve zien en meemaken, dat ze allemaal terecht gaan komen waar ze graag naar toe willen. We zien en horen de uitzichtloosheid van slepende procedures. We zien iedere dag families die op de bus worden gezet naar Moria om daar een procedure te gaan beginnen. Wat wordt er met deze mensen gezeuld.

Ik kan me er niets bij voorstellen en ben daar zo vreselijk ongelooflijk dankbaar voor.

lieve mensen in Nederland, tel je zegeningen. Ik/ wij hebben er in ieder geval heel heel veel.
 

knuffel voor al onze geliefden