vervolg (vanuit de gang:))

toen we aankwamen op Lesbos zou er een autoverhuurder staan met een bord 'Kaspers'.
Er stond van alles, maar geen Alex met een bordje. Na een klein half uurtje kwam er een pick up aangescheurd die uitgestapt, schreeuwde......Kespers????? Ja, dat was voor ons. We kregen een rode Toyota Yaris tot onze beschikking voor een paar dagen.
Alex wilde wel voor ons uitrijden naar een afslag en vanaf daar zouden we het zelf wel kunnen vinden. Tsjonge jonge wat een verkeersstijl houden ze er op na op Lesbos. Regels?? nee, echt niet. De auto's zijn dan ook allemaal oud en behoorlijk gedeukt. 
Wij hebben behoorlijk moeten gassen om Alex bij te houden.
We hebben het gevonden en hebben voor 2 nachten een appartementje aan het meer van Gera.
We waren echt behoorlijk gesloopt en zijn vroeg gaan slapen.

Vandaag, zondag, hebben we uitgeslapen  (tot 7 uur) en kregen een ontbijtje van George.
Daarna hebben we de omgeving verkend en zijn langs Moria kamp gereden. Dat te zien maakte al een behoorlijke indruk. Wat een troosteloosheid en wat een armoede op Lesbos. Dit kun je je niet voorstellen als je Nederland gewend bent.
We tellen onze zegeningen en kijken uit naar morgen. Vanavond hebben we gegeten bij Nikos en Katarina, de mensen die heel veel voor de bewoners van Kara Tepe doen en samenwerken met Because we Carry. Geweldige mensen, heel hartelijk en lief.

mensen, welterusten en tot een volgend verhaal. Het 1e 'werkverhaal'.

dikke kus voor jullie allen, Hans en Bea